Dende o CCP Xaquín Lorenzo – Deputación de Ourense fomos admitidos no IX Obradoiro de Xogos Tradicionais.
A realización do obradoiro tivo lugar
MÉRCORES: 21 de febreiro e 7 de marzo
as actividades elegidas foron:
Pionela
Este
enredo e un peón moi sinxelo xa que só hai que xirar un dos seus extremos para
que baile.
Fúrase
un carrabouxo, landra ou abelá cun palillo deixando un extremo pequeno que fará
de punta e outro un pouco mais grande para agarralo e facelo xirar.
Turuta
Para
realizar este enredo precisamos un anaco de cana duns 20centímetros sen nós ós
extremos. Nun dos lados a un par de centímetros do borde faremos un burato
cunha tesoira.
Finalmente
so teremos que tapar o extremo do burato utilizando papel de fumar ou a casca
dunha cebola seca (tamén se podería utilizar un anaco de bolsa de plástico) e
atalo cun fío.
Para
que soe so temos que tararear polo burato pequeno.
O regador
É un baile por
parellas, agarrados de ganchete todas as parellas xiran en roda ata parar e
atoparse fronte a fronte. Ahí fanse sinxelos pasos tradicionais, e un muíño leva
a un cambio de parella e volta a roda.
O Lambonciño
É
un xogo bailado no que todos se sitúan en roda excepto un que queda no medio, o
‘lambón’. O número de xogadores debe ser impar.
Divídese
en catro partes:
· na primeira a
roda xira mentres se ri do lambonciño
· na segunda o
lambón escolle parella e botan un baile
· na terceira
todos collen parella o que queda sen ela pasa a ser o lambonciño.
· por último este novo lambón, pode ‘pasarlle a bola’ a outro no que dura
este anaco de canción.
Tabas
Ademais das tabas, precisamos tamén para xogar unha pelota, pequena, que
colla na cunca da man, e logo de establecerse a vez da xogada, comeza o
primeiro participante lanzando as tabas sobre o chán ou unha mesa, ó chou.
Lanzada
a pelotiña ó ar, débese coller unha taba e logo a pelota (coa mesma man) antes
de que esta bata no chan.
Xogos de ritmo: o anel e
Don Pedrón
O anel ou o furón:
Para
este xogo precisase dun cordel e dun anel (ou calquera obxecto que colla nunha
man e se poida meter a través do cordón, por exemplo, un carrete de fío).
Os
xogadores/as séntanse todos en corro ben pegadiños uns dos outros menos un que
queda no medio. Os de fora deben agarrar o cordón coas dúas mans e o que teña o
anel agochalo ben. Ó ritmo dunha canción, xuntarán e separarán as mans, todos á
vez, facéndoas chocar cos dos lados. Pretendese que nestes movementos o anel
vaia pasando de man en man sen que o que panda (situado no medio da roda) os
vexa.
Ó
remate da canción o que panda ten que adiviñar en que man está o anel. Se o
consegue pasará ó corro e será o outro xogador o que pande, en caso contrario
pandará o mesmo ate descubrir que ten o anel.
A
canción é:
‘O
furón está por alí
Non
o teño eu nin tampouco ti
O
furón está por alá
Nin
ti o verás tampouco eu cho vin’
Don
Pedrón:
Colócanse
todos/as os/as xogadores/as en roda e sentados no chan. Cada xogador terá un
obxecto (por exemplo unha noz) que colocará na palma da man esquerda.
Ó
ritmo dunha canción teñen que coller o obxecto coa man dereita e pousalo na
palma da man esquerda do compañeiro/a da dereita. Cando alguén se equivoque,
perda o ritmo, acumule obxectos de mais estará eliminado.
A
canción é:
‘Don
Pedrón como era calvo
Amolábano
os mosquitos
E
a súa nai dicía:
-Pon
o gorro que vai frío
O
fallón, o fallón,
Imos
xogar o fallón...
Que
mo manda Don Pedrón...
como
era calvo...”
